Bruut, bruter, Drager

Tristan Roulot & Dimitri Armand, ‘De Drager 2: De stad van de duizend pijlen’

Na een krachtig Drager-debuut, vervolgt hij zijn doel, namelijk het vervullen van de opdrachten die hem worden aangeboden, maar altijd op voorwaarde dat de opdrachtgever een van zijn vervloekte eieren inslikt. Niemand weet wat ze bevatten of wat de effecten ervan zijn. Trouwens, wie is hij echt? Blijkbaar weet iedereen het, behalve de jageres die terugkomt met een wraakzucht om aan zijn kont te kleven erger dan een hardnekkige en dorstige bloedzuiger.

Altijd tegen een post-apocalyptisch decor, dompelt Dimitri Armand zijn ambient en narratief nat rijkelijk onder in een duistere, zelfs slijmerige plas, van western, middeleeuws, steampunk en fantasy, waarin het uiteindelijk best aangenaam wentelen is. De verbeelding en creativiteit die ten volle gevraagd worden, laten de auteur dus toe te doen wat hij wil. En hij ontzegt zichzelf dit niet, door zich ver buiten de grenzen van het genre of iets wat daar dicht bij in de buurt komt te wagen. Dit tweede deel van de avonturen van de Drager, hermetische en onbuigzame huurling, laat ons toe hoofdzakelijk drie personages te volgen, die zich in een plot waden dat aan dikte en eerste onthullingen wint. Als de actie en de scènes van geweld een overheersende rol blijven spelen, worden zij zonder enige overgang tegenover een vorm van zachtheid gesteld, universeel en eeuwig streven van de mensheid en van allen in alle rechtmatigheid die vrede en liefde zijn.

Als een filmacteur voor de behoeften van zijn werk kruipt Tristan Roulot in de huid van zijn centrale personage en verdiept hij zich in het universum waarin hij evolueert. Het werkt, want zijn gedurfde, agressieve en ritmische lijn weerspiegelt de gruwelijke gevolgen van roest op de organismen en de verwoeste landschappen.

Met een bijtende grafische vormgeving die één is met een scenario dat erin slaagt de lezer te overrompelen, maakt ‘De stad van de duizend pijlen’ deel uit van een beheerste excentriciteit die de reeks uitstraalt. We zijn benieuwd wat het derde deel te bieden heeft, maar de eerste twee verhalen kregen ons op het puntje van onze stoel, zowel qua originaliteit als tekenstijl.