‘De Glazen Kroon’: een uitstekende prequel van ‘De Lemen Troon’

France Richemond, Tommaso Bennato & Hugo Poupelin, ‘De Glazen Kroon 1: Leed boven glorie’

Op 16 september 1380 stierf Karel V, zich ervan bewust dat zijn erfgenaam nog maar een kind van elf was en dat zijn eigen broers van de situatie misbruik zouden proberen te maken. Hij liet zijn nakomelingen tenminste een vredig koninkrijk na, volle schatkisten en steun in de persoon van zijn vriend, de kamerheer Bureau de la Rivière. Maar het lichaam van Karel V is nog niet begraven of er is al heibel in de keet tussen onder andere Jean van Berry, Filips van Bourgondië en de hertog van Anjou. Geïsoleerd komt de jonge kersverse vorst in een vicieuze cirkel terecht, gedwongen om een impopulaire belasting opnieuw in te voeren en de oorlog af te wenden.

Terwijl we wachten op het zevende en laatste deel van De Lemen Troon, heeft France Richemond samengewerkt met striptekenaar Tommasso Bennato en inkleurder Hugo Poupelin om een prequel te leveren, gepland in vijf albums. Dit is dus het begin van deze nieuwe historische reeks en dit album legt de basis voor een plot dat nu al kleurrijk en complex belooft te worden. Met talent slaagt de scenarist erin de algemene context weer te geven, de krachten te definiëren die aan het werk zijn, de problemen aan de orde te stellen die geleidelijk de actie voeden. De actie wordt intenser naarmate de bladzijden verstrijken en culmineert in de opstand van de Parijzenaars die weigeren zich te laten opdringen. Bovendien is er weliswaar veel informatie, maar die wordt op een slimme manier in het verhaal verwerkt door middel van duidelijk aangegeven geheugensteuntjes die des te duidelijker maken hoe moeilijk de keuzes van het bestuur zijn en hoe weinig speelruimte er is. Bovendien belicht het verhaal twee kinderen met zeer verschillende karakters: aan de ene kant is er Karel VI, net gekroond, maar die al heel snel overweldigd lijkt door zijn ambt en de gebeurtenissen, als hij al niet zo breekbaar is; aan de andere kant is er Tanneguy, een prominent personage uit de moederserie.

Tommasso Bennato slaagt erin de verschillende hoofdpersonen leven en inhoud te geven. Ondanks hun grote aantal kan hij elk van hen kenmerken geven die herkenning vergemakkelijken. Zijn zelfverzekerde potloodstreken hebben een merkbare zeggingskracht en gaan hand in hand met de zorg die besteed is aan de kostuums en de decors, zowel buiten als binnen. De goed geordende lay-out en de diversiteit aan de kaderkeuzes zorgen zowel voor een goede leesbaarheid als voor een algemene dynamiek. Het kleurwerk van Hugo Poupelin versterkt het geheel met nauwkeurigheid en draagt bij tot het creëren van die middeleeuwse sferen. En het dossier achteraan? Dat nemen we er met plezier bij.

Het debuutalbum van ‘De Glazen Kroon’ is een uitstekende strip, veelbelovend en vooral interessant. We zijn benieuwd wat het vervolg brengt!